Maand van de onbekende kinderboekenschijvers

Hier even aandacht voor een heel leuk initiatief op kinderboekenblog Jipjip. De maand januari staat er geheel in het teken van de "onbekende kinderboekenschrijver". Iedere auteur weet hoe moeilijk het is om je eerste werk(en) onder de aandacht te brengen van het publiek. De uitgeverij doet natuurlijk zijn best maar zij hebben zo veel boeken te promoten. Als auteur begin je dan maar een blog, of een website. Je gaat langs in scholen en gaat gretig in op uitnodigingen van bibliotheken. En toch... er gaat bij niemand een belletje rinkelen als ze jouw naam horen. Grote kranten schrijven telkens over dezelfde auteurs en je moet al een debuutprijs winnen eer ze de moeite nemen jouw boek eens te lezen. Daarom JipJipJoera! voor het initiatief van Richard op zijn leuke blog.
Elke dag zal er een "onbekende" auteur zijn zegje mogen doen over zijn/haar boek. Ik ben aan de beurt op 24 januari maar ik ben ook erg benieuwd naar al die andere schrijvers die er hun kans willen wagen. Benieuwd ook hoeveel belletjes er bij mij gaan rinkelen bij het horen van hun naam. Want ik geef het toe...ook ik koop een boek pas als ik er iets over gelezen heb.
En nu kan dat dus...op Jipjip.

Kijk onderaan voor de link naar Richards blog.

Boekenbeursblues

Zondag nog en dan zit de boekenbeurs er voor mij weer op dit jaar.

Het is altijd fijn eens een babbeltje te kunnen slaan met collega auteurs en illustratoren. We zitten daar op een rijtje ( vaak niks te doen, want we heten niet Brusselmans of De Bel) en dan kunnen we mensen kijken. De massa kijkt naar ons en wij naar hen. Wat is het best? Mogelijke geïnteresseerden in de ogen kijken, of net niet? Het schrikt kopers misschien af als we zitten te staren? Geen contact zoeken kan dan weer onverschillig overkomen,... Het boek is nog nieuw en niet bekend, dus de belangstelling is niet zo groot. Het fijnste deze beurs was dat een meisje dat "toch eerst nog eens verder ging kijken" uiteindelijk terug kwam om voor mijn boek te kiezen. Dat was een groot compliment.

Zondag nog onder de schrijvers en lezers en dan weer in mijn eentje aan de computer. Tijd voor een nieuw verhaal.

Het is er!

Gisteren is mijn boek gearriveerd. Het manuscript dat ik al die tijd enkel op het scherm zag, is een boek geworden. Een dik boek.
Het ziet er heel mooi uit, het verhaal ken ik natuurlijk uit mijn hoofd en toch begin ik te lezen. Lezen in een boek is zo veel aangenamer dan op het scherm, of op uitdraaitjes. Je kan het dichtklappen, je kan verder bladeren, je ruikt het, en bij een nieuw boek vind ik het altijd eng om het de eerste keer helemaal open te plooien. Je voelt de rug protesteren, het papier tegenspartelen, maar eenmaal open, wil het eigenlijk niet meer dicht.
Het boek is er.
En ik ben er blij mee.

boekenbeurs Antwerpen

Het is nog eventjes wachten op mijn boeken maar op de boekenbeurs liggen ze zeker klaar. Ik ben er ook weer enkele dagen om te signeren, rond te snuffelen en me vooral in te houden, wat telkens zeer moeilijk is door het grote aanbod. De kinderen kijken er elk jaar weer naar uit, alleen al de treinrit is een feest. Het doet me plezier dat ze net zoveel van boeken houden als ik, en vooral de oudste worstelt al net zo met het overaanbod. Ook dit jaar wordt het kiezen, want eigenlijk staan onze boekenkasten al meer dan vol. Er is gewoon geen plaats meer!
Voor de geïnteresseerden, volgende dagen kan je me vinden op de Clavisstand in zaal twee.

Vrijdag 31 oktober 2008
11:00- 14:00
Zondag 2 november 2008
13:00 -16:00
Woensdag 5 november 2008
14:00 -16:00
Zondag 9 november 2008
16:00 -18:00

Tot dan?

Flaptekst jeugdboek

Rembrandt en Clara leren elkaar kennen op de trein. Hoewel Rembrandts doofheid hen eerst dichter bij elkaar brengt, zorgt ze algauw voor onrust, eenzaamheid en een heleboel vragen waar Clara maar langzaam antwoord op krijgt.Clara beseft dat ze niet de meest eenvoudige keuze heeft gemaakt door van Rembrandt te houden.Maar ze geeft het niet op:met veel moeite haalt ze hem uit het isolement dat zijn leven al jaren beheerst.

Een dove jongen zit in de greep van zijn verleden, tot er een meisje in zijn leven komt dat hem echt wil leren kennen.

De woorden van zijn vingers

Mijn eerste jeugdboek ( 15+ verschijnt in oktober).

De zin om me eens aan een langer verhaal te wagen, bestond al lang. Er zat al jaren iets klaar in een hoekje van mijn hoofd maar ik voelde dat dit me zo zou opslorpen dat ik er tijd voor nodig had. Veel tijd.

En met drie kleine kinderen is die tijd er gewoon niet. Toen ook de jongste naar school ging en ik even tussen twee jobs zat, liet ik de eerste woorden los op papier. En wat ik voorspeld had, kwam uit. Algauw liet het verhaal me niet meer los. Het was heel fijn om me zo te verdiepen in mijn personages, en door een onderwerp te kiezen waar ik eigenlijk niets over wist (doofheid), heb ik heel veel interessante en fijne mensen ontmoet. Ze hebben allemaal bijgedragen aan dit verhaal, het gemaakt tot wat het nu is.

Ik kijk er erg naar uit het boek eindelijk in handen te hebben en hoop dat de jeugd door dit verhaal even stil blijft staan bij wat doofheid kan betekenen.

Ik woon in twee huizen

Mijn jongste prentenboek.

Een gevoelig thema waar jammer genoeg nood aan is.

Een kennis die in een echtscheiding verwikkeld was, vroeg me naar boekentips om het voor haar driejarig dochtertje wat bespreekbaar te kunnen maken. De prentenboeken die ik vond waren allemaal voor oudere kleuters. Veel tekst, moeilijke woorden,...Dus ging ik zelf aan de slag. Het was niet gemakkelijk, want ik moest aandacht geven aan de negatieve gevoelens die bij een scheiding horen maar ik mocht ook niet vervallen in puur kommer en kwel, daar heeft een kleuter in die situatie niks aan. Ook te veel vergoelijken kon niet, want dan kan het kind zich niet vereenzelvigen met het hoofdpersonage. Elke scheiding is anders, veelal is er een nieuwe partner in het spel maar ik koos er bewust voor daar niet mee te werken, dat maakte het te gecompliceerd en dan zit je al gauw met een schuldkwestie. Omdat er haast bij elke scheiding verhuisd wordt, besloot ik om vanuit dat gegeven te vertrekken. Voor een kind is dat meestal ook het ingrijpendst en een duidelijk teken dat het niet meer wordt als voorheen. Ik hoop dat dit verhaaltje hulp en zo nodig troost kan bieden aan ouders en kinderen in een moeilijke periode.

Nynke Talsma maakte dit keer de illustraties. Haar aandoenlijke stijl brengt warmte, zachtheid en zelfs wat humor bij dit beladen onderwerp.

Broertje te koop

Ook dit verhaaltje bestaat al lang maar het boekje is nog niet zo oud.

Na de geboorte van onze zoon vond ik dat het allemaal nogal meeviel met de jaloezie van onze oudste dochter. Ze begon niet weer in haar broek te plassen, was niet ondeugender dan voorheen en behandelde de nieuwkomer met respect. Tot we samen het geleende speelgoed van de speel-o-theek weer bij elkaar zochten. Ik vroeg haar na te kijken of we alles hadden, waren we niets vergeten, want de drie weken uitleentermijn was om. Dochterlief van twee-en-half bekeek het uitgestalde speelgoed met een bedenkelijke blik, liet een zoekend "euh" horen en zei dan, zo nonchalant mogelijk: "Broertje ook terugbrengen??" Toen werd duidelijk dat voor haar de uitleentermijn van die kersverse broer ook al lang verstreken was. Het was fijn voor even, nu had ze er wel genoeg van, weg met die handel. Ergens wist ze wel dat ik die indringer allesbehalve wou afstaan maar het leek haar het proberen waard. Vreemd genoeg brak er na dit voorval een nogal jaloerse periode aan( waarin het haar vrolijke babybroertje zelfs verboden werd nog naar haar te kijken) en voilà,...het idee voor een nieuw verhaaltje was geboren. Algauw bleek dat er genoeg zussen en broers waren die af en toe meer dan genoeg hadden van hun jongste spruit en het boekje is dan ook in meerdere talen een succes.

Heel fijn dat ik voor dit boekje weer met Marja kon samenwerken, haar tekeningen vullen de tekst prima aan.

Lieve, stoute zon

Dit boekje schreef ik in opdracht van de uitgeverij. Het past in de "Bij de hand" reeks en biedt dus ook informatie rond een thema. In dit geval is dat zonnebrand. Het was leuk om te schrijven, omdat ik er gemakkelijk eigen ervaringen kon instoppen. Onze jaarlijkse vakanties aan de kust waren een dankbare inspiratiebron. Het weekt ook altijd eigen "zonnebrandverhalen" los bij de kinderen waaraan ik dit voorlees. Marijke Van Veldhoven maakte de toffe tekeningen. Heel mooi hoe ze hetzelfde onderwerp ( het insmeren van het jongetje) telkens anders weet neer te zetten. De tweede verhaallijn met de hond, die de meeste kinderen pas bij het herlezen zien, was haar idee. Het geeft het verhaaltje nog meer zwier.

Echt handig als je met een kind zit dat een hekel heeft aan smeerbeurten!

Op slot

Mijn debuut is intussen alweer zeven jaar oud. Dat is bejaard in de boekenwereld en het wordt dan ook, jammer genoeg, niet meer herdrukt. Dit boekje zorgde ervoor dat ik de smaak te pakken kreeg. Schrijven, ik deed het altijd al maar nu waren mijn schrijfsels ook een boek geworden, met een kaft en echte illustraties. "Op slot" werd negen keer vertaald, ik stond er toen niet zo bij stil hoe uitzonderlijk dat was. Het is fijn om nu te ontdekken dat kinderen het boekje kennen, ook oudere kinderen, die zeggen: "O ja, dat heeft mijn mama vroeger nog voor me gelezen!"

Marja Meijer maakte de sprekende tekeningen, mijn tekst klikte met haar stijl en ook tussen ons zat het meteen goed. Marja is een fijne dame, ik hoop nog vaak met haar te mogen werken.

Een blog

Met mijn eerste jeugdboek in aantocht, leek het me een goed idee om een blog te beginnen. De jeugd zit nu eenmaal op internet en, anders dan de lezers van mijn prentenboeken, zullen ze zelf op zoek gaan naar informatie. Bij deze.
"De woorden van zijn vingers", verschijnt begin oktober. Ook mijn vierde prentenboekje "Ik woon in twee huizen" zal dan in de winkels liggen.
Verdere info over mijn ander werk volgt nog. Tot dan kan je terecht bij de webstek van Clavis uitgeverij. ( zie links)